fot. Kościół Pokoju

Rządzili nim kolejno władcy polscy (do końca XIV wieku), czescy i wreszcie pruscy, którzy objęli panowanie nad okolicznymi ziemiami w wyniku wojen śląskich prowadzonych przez Fryderyka II Wielkiego. Dwukrotnie w swojej burzliwej historii miasto ulegało niemal w całości zniszczeniu (najpierw w trakcie wojny trzydziestoletniej, później strawione przez ogromny pożar w roku 1776), za każdym razem udawało się jednak mieszkańcom przywrócić Jaworowi życie. Niegdyś znany z lokalnej kiełbasy, specjału obecnego na stołach nie tylko w regionie, produkowanych przez miejscowych rzemieślników w drugiej połowie XIX wieku na wielką skalę powozów, czy słynnych jaworskich pierników.

Natomiast dziś dolnośląskie miasto pochwalić się może bogactwem zabytków dawnej architektury, m.in. kunsztownie zdobionym gotyckim kościołem św. Marcina z przełomu XIII i XIV wieku, rozbudowanym kompleksem zamkowym, czy neorenesansowym ratuszem z końca XIX wieku, w którym urzędują obecne władze miasta. Prawdziwą perłą wśród zabytków Jawora jest jednak wzniesiony w latach 1664-1665, w całości drewniany, ewangelicki Kościół Pokoju. Razem z Kościołem Pokoju w Świdnicy, drugą zachowaną do dnia dzisiejszego świątynią tego typu, jakie protestanci mieli prawo wybudować w regionie na mocy traktatu westfalskiego, został on w 2001 roku wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego UNESCO.

https://jawor.pl/