Ta strona używa ciasteczek (ang. cookies). Jeżeli nie wyrażasz na to zgody, opuść tę stronę.Akceptuję Polityka prywatności
Popularne miejsca
Kategorie wydarzeń:
Po symbolicznej edycji w 2020 roku Jazz nad Odrą powraca w pełnej krasie. Pięć dni koncertów na trzech scenach, gwiazdy polskiego i światowego jazzu oraz tradycyjne jam session do rana – Strefa Kultury Wrocław odkrywa pierwsze karty tegorocznego programu.
Uzdrowisko i ośrodek wypoczynkowy leżące u stóp Karkonoszy o specyficznym, podgórskim, silnie bodźcowym klimacie.
JELENIA GÓRA – CIEPLICE RYS HISTORYCZNY
„… łazienki znane przez kąpiele, przywabiają co roku różnych gości wiele budową swą, rozkładem i porządkiem miłe, która gorącą wodą tryskając paruje, a na różne słabości cudownie skutkuje.”
Tak o cieplickim zdroju pisał polski podróżnik i poeta, Bogusz Zygmunt Stęczyński, który zawitał tu w roku 1851. Na owe różne słabości skutkują nie tylko tutejsze wody, ale również specyficzny klimat oraz położenie u podnóża gór. Po przyjeździe do Cieplic czuje się, że te właściwości cieplickiego zdroju pomagają powrócić szybciej do zdrowia. A pomagają od dawna. Początki Cieplic giną daleko w mrokach dziejów. Prawdopodobnie o istnieniu tu ciepłych źródeł wiedziało już słowiańskie plemię Bobrzan. Jednakże miejscowe podania przypisują odkrycie źródeł cieplickich księciu Bolesławowi Wysokiemu, który w roku 1175 zapuścił się w te strony w pogoni za zranionym przez siebie jeleniem. Cudowne właściwości tutejszych wód przyciągały chorych szukających uzdrowienia. To prawdopodobnie dlatego 18 marca 1281 roku książę Bernard lwówecki darował szpitalnemu zakonowi joannitów ze Strzegomia „Calidusfons”, czyli „Ciepłe źródło” oraz 250 łanów ziemi w okolicy. Od tego czasu zakon ten zaczął opiekować się przybywającymi tutaj chorymi.
Kolejną kartę w dziejach Cieplic zapisał rycerz Bolka II świdnicko-jaworskiego, Gotsche Schoff, który to kupił od wdowy po księciu, Agnieszki, Cieplice w roku 1381. On też w 22 lata później sprowadził tu cystersów z Krzeszowa, przekazując im pod opiekę jedno ze źródeł. Zakon ten związał się z Cieplicami na cztery kolejne wieki. Do popularyzacji cieplickich wód w znacznej mierze przyczyniły się ich naukowe opisy. Pierwszy sporządził w roku 1569 brandenburski lekarz Caspar Hoffman, drugi, znacznie lepszy i obszerniejszy, był dziełem cieplickiego lekarza Kaspara Schwenckfelda. Wydano go w roku 1607 w Zgorzelcu. Sława Ciepłowodów – bo tak dawniej nazywano Cieplice – ciągle rosła, a wraz z nią rosła liczba przybywających tu chorych, dziś nazywanych kuracjuszami.
O istnieniu uzdrowiska dowiedzieli się również Polacy. Nie wiemy dokładnie, kiedy pojawił się tu pierwszy polski kuracjusz. Być może była to Helena z Kluczników Kałęcka, żona warszawskiego burmistrza, która zmarła podczas kuracji w roku 1591. Późniejsza lista polskich kuracjuszy jest dość długa. Wymienić wypada hetmana Stanisława Koniecpolskiego, Albrychta Stanisława Radziwiłła, Krzysztofa Opalińskiego, Michała Kazimierza Radziwiłła i jego stolnika Teodora Billewicza, autora pierwszego polskiego opisu zdroju, prymasa Polski Michała Radziejowskigo, Jakuba Sobieskiego, Hugona Kołłątaja, Józefa Wybickiego, Edwarda Dembowskiego, Wincentego Pola, Kornela Ujejskiego, księżnę Izabelę z Flemingów Czartoryską, autorkę dzienników podróży do Cieplic w roku 1816, wspomnianego wyżej poetę Bogusza Stęczyńskiego, Rozalię Saulson – autorkę polskiego przewodnika po Cieplicach i okolicy, oraz wielu, wielu innych, mniej znanych. Przybysze z Polski stanowili niekiedy ponad połowę kuracjuszy przebywających w zdroju. Sprawiło to, że jeszcze do XX wieku zachodnia część Cieplic na lewym brzegu Kamiennej nosiła potoczną nazwę „Die polnische Seite”, czyli „Polska strona”.
Najznamienitszym jednak gościem była królowa Polski, Maria Kazimiera Sobieska – żona Jana III Sobieskiego. Jak podaje kronikarz, przybyła ona do zdroju ze swym orszakiem 30 czerwca 1687 roku, w poniedziałek, po południu. Jej wizyta na długie lata pozostała w pamięci ciepliczan. Przez wieki ciągle rozwijano infrastrukturę uzdrowiskową. Schaffgotschowie, którzy po kasacie zakonu cystersów w 1810 roku stali się właścicielami wszystkich cieplickich źródeł, dobrze wiedzieli, że dla rozwoju uzdrowiska konieczne są inwestycje – głównie komunikacyjne. Od 1814 roku dojeżdżały tu z Jeleniej Góry karetki pocztowe, od 1880 roku dyliżanse, od 1891 roku kolej, od 1897 roku tramwaje gazowe – potem elektryczne. W 1935 roku Cieplice zostały miastem, a 36 lat później włączono je do Jeleniej Góry. Status uzdrowiska zachowały jednak do dziś.
ATRAKCJE TURYSTYCZNE CIEPLIC I OKOLIC
Cieplice mają wiele obiektów zasługujących na bliższe poznanie. Należą do nich w szczególności:
Zespół pocysterski
Pierwszy klasztor powstał po 1403 r. i prawdopodobnie został zniszczony w czasie wojen husyckich. Nowy, zbudowany w latach 1586-87, w latach 1679-84 przebudowano w stylu barokowym. Strawiony przez pożar w 1711, szybko został odbudowany i w tym stanie przetrwał do dziś. Jest to skromna, jednotraktowa, dwukondygnacyjna budowla, otaczająca trapezowy dziedziniec z ogrodem (wirydarz). Zachowały się dwa renesansowe portale, a we wnętrzu barokowe sztukaterie. Część obiektu zajmuje obecnie Zakon Ojców Pijarów, w pozostałej mieści się Muzeum Przyrodnicze.
Barokowy kościół św. Jana Chrzciciela
Powstał w latach 1712-1714 w miejscu starszego gotyckiego, z początku XV w., spalonego podobnie jak klasztor w 1711. Założony na planie prostokąta, z rzędem kaplic bocznych i emporami, ze sklepieniem kolebkowym; bogaty barokowy wystrój wnętrza z lat 1714-93. W rokokowym ołtarzu głównym z ok. 1794 znajduje się obraz NMP, namalowany w 1687 przez M. Willmanna, flankowany rzeźbami św. Piotra, Jana Chrzciciela, Jana Ewangelisty i Pawła. Pod chórem znajdują się trzy cenne obrazy „Zdjęcie z krzyża”, „Chrystus z Getsemani” i „Chrystus dźwigający krzyż” pędzla F. Hoffamanna z 1736 r. Z warsztatu Willmanna pochodzi także 12 obrazów umieszczonych na emporach. Uwagę zwracają bogato zdobiona ambona z reliefami przestawiającymi sceny z życia św. Jana Chrzciciela oraz barokowy ołtarz boczny Czternastu Wspomożycieli (1716-17). Rokokowe ołtarze boczne i większość rzeźb pochodzą z końca XVIII w. i są dziełem miejscowych artystów rzeźbiarzy. Rokokowy portal zewnętrzny z 1779, a także umieszczone we wnękach figury św. Gotarda i św. Placyda powstały w pracowniach rzeźbiarskich w Krzeszowie. Przed kościołem znajduje się wolno stojąca dzwonnica (1709-11), do której przylega mur, otaczający dawny cmentarz przykościelny. Umieszczono w nim 16 renesansowych i manierystycznych nagrobków z lat 1579-1624, przeniesionych tu w 1849 z rozebranego kościoła w Radomierzu. W otoczeniu kościoła warto zwrócić uwagę na figurę wotywną św. Floriana (1712), pamiątkę pożaru kościoła i klasztoru w 1711, oraz na znajdującą się na północnym dziedzińcu barokową statuę Trójcy Świętej, w otoczeniu św. Huberta i św. Sebastiana. Wzniesiono ją w 1724, w miejscu zwalonej wichurą w 1697 r. lipy, pod którą, według podania, w 1403 r. dokonano aktu fundacji klasztoru.
Długi Dom przy ul. P. Ściegiennego 5
Wzniesiony ok. 1546 jako budynek klasztorny, przebudowany przez cystersów w latach 1689-93 i połączony krytym gankiem ze źródłem, jest najstarszym domem zdrojowym Cieplic.
Barokowa, kamienna figura św. Jana Nepomucena (1712)
Dzieło słynnego na Śląsku rzeźbiarza L. Webera ze Świdnicy.
Pałac Schaffsgotschów
Zbudowany w latach 1784-88 w stylu klasycystycznym wg projektu G.J. Rydolfa z Opola, w miejscu dawnego renesansowego dworu. Dwutraktowy, trójkondygnacyjny budynek założony na planie prostokąta, kryty dwuspadowym dachem z lukarnami, o skromnej elewacji frontowej, ozdobiony jest kartuszami herbowymi Schaffsgotschów i piastowskimi orłami (po 1675 przejęli oni herb wygasłej linii Piastów legnicko-brzeskich). We wnętrzu (kilkakrotnie przebudowywanym) zachowały się m.in. fragmenty sztukaterii i mozaiki podłogowej, zwłaszcza w salach: Balowej, Lustrzanej i Czerwonej. W pałacu mieści się dziś filia Politechniki Wrocławskiej. Do pałacu przylega park zdrojowy, założony w 1748 r. w stylu ogrodu francuskiego, w latach 1819-38 przekształcony w park krajobrazowy (angielski), z szeroką aleją wysadzaną lipami i klonami, która kończyła się łąką z rozległym widokiem na Karkonosze. Niestety niefortunna budowa sanatorium MSW na skraju parku zeszpeciła urok tego miejsca.
Klasycystyczny Pawilon Zdrojowy
Stojący w parku pawilon, mieszczący dawniej Galerię (dziś Klub Zdrojowy z restauracją), zbudowano w latach 1797-1800 wg projektu K. G. Geisslera, ucznia K.F. Langhansa. W 1836 dobudowano od płn. empirowy Teatr Zdrojowy z niewielką salą widowiskową. Przy wejściu do parku od strony ul. Cervi (od zach.) stoi oryginalny pomnik martyrologii i chwały oręża polskiego (1967), w kształcie stylizowanych mieczów „grunwaldzkich”, rzeźbiony w drewnie przez M.K. Szymanika.
Park Zdrojowy za mostem na Wrzosówce na pd. łączy się z parkiem Norweskim, zwanym tak od drewnianego pawilonu, zbudowanego w stylu norweskim na początku XX w., w którym w latach 1967-2013
mieściło się Muzeum Przyrodnicze ( obecnie znajduje się w Zespole pocysterskim w Cieplicach, ul. Cieplicka 11A) . Posiada ono cenne zbiory ornitologiczne i wspaniałą kolekcję motyli, stanowiącą część rozproszonej po II wojnie światowej wielkiej kolekcji przyrodniczej hrabiów Schaffsgotschów. Muzeum jest miejscem wystaw okresowych i interesujących prelekcji krajoznawczych.
PROFILE LECZNICZE W CIEPLICACH ŚLĄSKICH-ZDROJU:
”Uzdrowisko Cieplice” Spółka z o.o. dysponuje bazą hotelową z 528 miejscami, rozmieszczoną w 6 pawilonach szpitalno-sanatoryjnych, Zakładem Przyrodoleczniczym i Pijalnią Wód Mineralnych. Uzdrowisko znajduje się na wysokości 350 m. n.p.m. Położenie uzdrowiska Cieplice Śląskie-Zdrój w Kotlinie Jeleniogórskiej u podnóża gór wpływa na specyficzny, podgórski, umiarkowany i silnie bodźcowy klimat.
I. REHABILITACJA NARZĄDU RUCHU
1. Stany pourazowe, ortopedia: – złamania kręgosłupa i kości tułowia – złamania kończyny górnej i dolnej – późne następstwa urazów
2. Reumatologia: – choroby stawów i zbliżone zaburzenia – choroby kręgosłupa – choroby reumatoidalne – choroby kości, choroby chrząstki i nabyte zniekształcenia układu mięśniowo-kostnego
3. Neurologia: – choroby obwodowego układu nerwowego – porażenia połowiczne – inne zespoły porażenne
4. Osteoporoza – choroby okresu przekwitania i po okresie przekwitania
II. SCHORZENIA UKŁADU MOCZOWEGO
1. Urologia: – kamica nerki i moczowodu – kamica dolnego odcinka układu moczowego bez cech zastoju – zapalenie pęcherza moczowego – przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego – stan po operacyjnym leczeniu kamicy nerkowej i moczowodowej – stany po ESWL i PCNL
2. Nefrologia – przewlekłe kłębkowe zapalenie nerek – przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek – gruczolak gruczołu krokowego
III. OKULISTYKA – profil leczniczy specjalistyczny WSKAZANIA OKULISTYCZNE do leczenia balneologicznego
1. wskazania dla dorosłych: – przewlekłe zapalenie spojówek i brzegów powiek – nawracające zapalenie nadtwardówki i twardówki – pozapalne zmiany rogówki – zespół „suchego oka” – przewlekłe zapalenie błony naczyniowej (od ostrego zapalenia winno upłynąć min. 4-6 tygodni) – stany po operacjach przeciwjaskrowych i operacjach usunięcia zaćmy (po upływie 4-6 tygodni) – nieustępujące podrażnienia gałki ocznej po zabiegach operacyjnych (po upływie 4-6 tygodni) – degeneracje tylnego odcinka gałki ocznej, wymagające rozszerzenia siatkówki i naczyniówki – wczesne stadium zaników nerwów wzrokowych – jaskra z uregulowanym ciśnieniem śródgałkowym – degeneratio pigmentosa
2. wskazania dla dzieci: – przewlekłe zapalenie spojówek – stany zapalne rogówki i zespół „suchego oka” – przewlekłe zapalenie błony naczyniowej – degeneratio pigmentosa
3. przeciwwskazania: – jaskra ostra i podostra – ostre stany zapalne narządu wzroku – ogólne przeciwwskazania do leczenia uzdrowiskowego (nowotwory, tbc, ostre choroby zakaźne, niewydolność krążeniowo-oddechowa)
NATURALNE TWORZYWA LECZNICZE W CIEPLICACH ŚLĄSKICH-ZDROJU
Rodzaj wody ze złoża „Cieplice”: Ze względu na pochodzenie, wody ze złoża „Cieplice” są wodami infiltracyjnymi o zróżnicowanym wieku od 16-22 tys. lat. Są to wody: – słabozmineralizowane, ponieważ ich mineralizacja jest niższa od 1000 mg/dm3; – fluorkowo-krzemowe, ponieważ swoisty składnik, jakim jest fluor, przekracza wartość progową i wynosi od 2-12 mg/dm3, a ilość krzemionki pod postacią kwasu metakrzemowego dochodzi do 119 mg/dm3; – termalne, ponieważ ich temperatura wynosi co najmniej 20 stopni C (w ujęciach płytkich dochodzi do 37 stopni C, natomiast w odwiercie głębokim do 65 stopni C, a na głębokości 1500-2000 m. temperatura sięga nawet do 87 stopni C). Przy tak wysokich temperaturach określa się wodę jako hipertermalną.
WODY MINERALNE
Klasyfikacja wód mineralnych stosowanych w lecznictwie uzdrowiskowym jest dość skomplikowana. Stosuje się podziały oparte na: mineralizacji, temperaturze, ciśnieniu osmotycznym, zawartości składników swoistych. W uzdrowisku Cieplice są wody termalne słabo zmineralizowane. Eksploatowane są z siedmiu źródeł: 1. „Marysieńka” (nr 1) 0,06% woda termalna, hipotoniczna (21-22,8 st. C) słabo zmineralizowana, fluorkowa 2. „Sobieski” (nr 2) 0,07% woda termalna, hipotoniczna (21-22,8 st. C) słabo zmineralizowana, fluorkowa 3. „Nowe” (nr 3) 0,06 % woda termalna, hipotoniczna (32-33 st. C) słabo zmineralizowana, fluorkowa 4. „Basenowe Damskie” (nr 5) 0,06 % woda termalna, hipotoniczna (39-41 st. C) słabo zmineralizowana, fluorkowa 5. „Basenowe Męskie” (nr 6) 0,06 % woda termalna, hipotoniczna (38-39 st. C) słabo zmineralizowana, fluorkowa 6. Odwiert C-1 0,06 % woda termalna, hipotoniczna (41,2-87 st. C) słabo zmineralizowana, fluorkowa z zawartością kwasu krzemowego 7. Odwiert C-2 0,06 % woda termalna, hipotoniczna (50,3-62 st. C) słabo zmineralizowana, fluorkowo-krzemowa.
Główne składniki wód cieplickich: – FLUOR 8-12 mg/litr, mikroelement biorący udział w prawidłowym kostnieniu i tworzeniu fluoropatytów, profilaktyka przeciwpróchnicza, osteoporoza, demineralizacja kości. – KRZEM 100 mg/litr, biologiczna rola krzemu polega na jego udziale w procesie mineralizacji kości, utwardzania tkanki łącznej, budowie struktury skóry i włosów. – Oprócz tych dwóch składników: jod, wapń, magnez, potas, żelazo, sód, dwutlenek węgla, siarkowodór.
PELOIDY
– To naturalne utwory organiczno-mineralne, powstałe dzięki procesom geologicznym, przy udziale wody i mikroorganizmów. W polskich uzdrowiskach spośród peloidów wykorzystuje się wyłącznie borowinę, która jest rodzajem torfu o dużym stopniu humifikacji, czyli przetworzenia przez bakterie humifikujące i posiadającym działanie lecznicze. O działaniu tym decydują właściwości fizyczne i składniki chemiczne borowiny. Właściwości fizyczne: duża pojemność cieplna, małe przewodnictwo cieplne – umożliwiają uzyskanie efektu silnego, stopniowego, równomiernego i głębokiego przegrzania części ciała poddanych zabiegowi borowinowemu, bez ryzyka poparzenia skóry, nawet przy zastosowaniu borowiny o temperaturze do 42-45 st. C. Dzięki temu dochodzi do silnego rozszerzenia naczyń krwionośnych nie tylko skóry, ale też tkanek głębiej położonych, do poprawy ich ukrwienia, obniżenia napięcia mięśniowego. Kolejne istotne właściwości borowiny, to duża zdolność wymiennikowa i sorpcyjna, co oznacza, ze podczas zabiegu borowinowego szereg substancji chemicznych przenika z borowiny do organizmu, jak również w kierunku przeciwnym. – Działanie mechaniczne borowiny ułatwia wchłanianie obrzęków i odpływ chłonki z przestrzeni międzykomórkowej. – Składniki chemiczne borowiny: kwasy huminowe, garbniki, bituminy, woski, żywice, estrogeny, szereg enzymów i pierwiastków śladowych mają decydujące znaczenie o jej specyficznym działaniu przeciwzapalnym, ściągającym, bakteriostatycznym, bakteriobójczym czy hormonalnym. – Pasta borowinowa będąca jednym z produktów wytwarzanych z borowiny, powstaje przez dokładne rozdrobnienie i uwolnienie borowiny w specjalnych młynach kulowych. Powstały w ten sposób produkt ma konsystencję jednolitej pasty. Dzięki tej obróbce zmieniają się w pewnym stopniu właściwości biologiczne borowiny, ulegają wyeksponowaniu właściwości farmakologicznie zawartych w paście składników biologicznie aktywnych. W trakcie zabiegu znacznie bardziej aktywna jest wymiana składników pomiędzy skórą a pastą borowinową. – Technika stosowania zabiegów z klasycznej borowiny: Pastę borowinową stosuje się w postaci cienkowarstwowej i w niższej temperaturze, zwykle ok. 37-38 st. C. Dzięki temu unika się efektu silnego przegrzania, mniejszy jest również efekt mechaniczny zabiegu, a sam zabieg jest mniej obciążający dla pacjenta. Dzięki temu pastę borowinową można stosować w schorzeniach, w których przeciwwskazane jest stosowanie gorących zabiegów borowinowych.
PODSTAWOWE ZABIEGI LECZNICZE W CIEPLICACH:
KĄPIELE LECZNICZE to najszerzej stosowany zabieg, będący jednocześnie najstarszym spośród zabiegów. Wykonywany w wannach i basenach, a połączony z ćwiczeniami nosi nazwę kąpieli kinezyterapeutycznych. Mechanizm działania kąpieli leczniczych w wodach mineralnych składa się z wielu różnorodnych czynników: – niespecyficznych, fizycznych, związanych z zanurzaniem ciała w wodzie i jej temperaturą; – specyficznych, z punktu widzenia balneologii najistotniejsze, wynikające z wpływu na organizm specyficznych składników zawartych w wodzie mineralnej.
Podczas kąpieli składniki te przenikają przez skórę, wywierają działanie biologiczne poprzez wpływ na receptory układu nerwowego w tkance podskórnej, częściowo też wchłaniają się do krwioobiegu. Dzięki gromadzeniu się w warstwie rogowej naskórka w trakcie kolejnych kąpieli i następnie powolnemu uwalnianiu, działanie ich może być widoczne długo po zakończeniu zabiegów. Podczas kąpieli następuje również intensywny przepływ substancji chemicznych z organizmu do środowiska wodnego, dzięki czemu organizm może wydalić niektóre produkty przemiany materii i substancje toksyczne.
WODOLECZNICTWO: kąpiele mineralne w basenach i wannach, kąpiele wirowe, perełkowe, kwasowęglowe, masaże podwodne, bicze, tusze, płaszcz wodny, czterokomorówka, krioterapia, aquavibron, hydromasaż, hydroterapia jamy ustnej, aerozole na gałki oczne.
KURACJA PITNA, czyli krenoterapia, to picie wody leczniczej przez określony czas, w określonej ilości, temperaturze, w określonym czasie w stosunku do posiłku, na zlecenie i pod nadzorem lekarza. Najbardziej wartościowe są wody mineralne pite bezpośrednio ze źródła. Krenoterapia wywołuje działanie miejscowe na przewód pokarmowy, wyrażające się zmianami w czynnościach wydzielniczych oraz perystaltyce jelit; dróg moczowych. Ma też działanie ogólne w zakresie suplementacji makro i mikroskładników zawartych w wodzie. Wywołuje także reakcje adaptacyjne ustroju.
INHALACJE polegają na wprowadzeniu do układu oddechowego aerozolu leczniczego drogą wziewania. Stosowana obecnie aparatura inhalacyjna umożliwia wytwarzanie różnorodnej wielkości cząsteczek, co posiada duże znaczenie praktyczne – im mniejsza jest cząstka aerozolu, tym głębiej penetruje drogi oddechowe. Inhalacje olejkowe i mineralne, areozole na oczy.
PELOIDOTERAPIA kąpiele, okłady, tampony borowinowe, okłady z pasty borowinowej na gałki oczne i przyzębie (paradontoza), wlewy borowinowe doodbytnicze.
KINEZYTERAPIA w pełnym zakresie – gimnastyka lecznicza zbiorowa i indywidualna
ELEKTROLECZNICTWO galwanizacja, jonofereza, terapuls, prądy dynamiczne, interdyn, magnetotron, laseroterapia, ultradźwięki.
Ponadto: masaże klasyczne, okłady parafinowe, krioterapia miejscowa.
EFEKTY DZIAŁANIA ZABIEGÓW BANEOLOGICZNYCH: 1. Zwiększenie odporności ustrojowej 2. Poprawa wydolności fizycznej 3. Usprawnienie działania wielu narządów i układów fizjologicznych 4. Przyśpieszenie procesów regeneracji i zdrowienia po przebytych ciężkich chorobach 5. Działanie miejscowe, ściśle ukierunkowanie na dany narząd, układ lub objaw chorobowy.
Uzdrowisko Cieplice” Sp. z o.o. oferuje pobyty: lecznicze, wczasowe, świąteczno-noworoczne, hotelowe. Zapraszamy przez cały rok po zdrowie, wypoczynek, relaks
Cieplice Śląskie-Zdrój położone u stóp majestatycznych Karkonoszy, pośrodku płaskiego niczym stół obniżenia, to obok Lądka najstarsze uzdrowisko w Sudetach, słynące z korzystnego leczniczego położenia, specyficznego bodźcowego, hartującego klimatu, a przede wszystkim z wykorzystania unikalnych ciepłych źródeł.
Z odkryciem walorów leczniczych Cieplic związana jest legenda z 1175 roku, głosząca ozdrowienie ks. Bolesława Wysokiego, który podczas polowania w sudeckich lasach, uciekając przed rannym jeleniem wskoczył do gorących wód.
Cieplice w dawnych czasach funkcjonowały jako samodzielne miasto, obecnie są najbardziej urokliwą dzielnicą Jeleniej Góry. Od 1281 roku na podstawie darowizny księcia Bernarda Lwóweckiego właścicielami wielkich łanów ziemi, lasów i gorących źródeł zostali trudniący się opieką nad chorymi joannici ze Strzegomia. Wybudowali oni klasztor i mały szpital, wokół których powstała osada. Na bazie nadanej im ziemi oraz źródeł termalnych zbudowali pierwsze uzdrowisko.
Jedno z dwóch znanych źródeł otrzymali cystersi sprowadzeni z Krzeszowa. Od tej pory zarówno właściciele miejscowości – Schaffgotschowie, jak i zakonnicy prowadzili tu działalność leczniczą. II połowa XVII w. to okres częstych kuracji znakomitych osobistości m.in. kanclerza Albrychta Stanisława Radziwiłła, kasztelana Zygmunta Zapolskiego, księcia Michała Kazimierza Radziwiłła. Najznakomitszym gościem w Cieplicach była jednak królowa polska Marysieńka Sobieska, która bawiła tu z licznym dworem w 1687 r.
Po 1945 roku uzdrowisko Cieplice świadczyło swoje usługi w ramach działalności Przedsiębiorstwa Państwowego „Uzdrowisko Cieplice” a od początku 1999 roku, po komercjalizacji jako „Uzdrowisko Cieplice” Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Wody cieplicze, stosowane do zabiegów balneologicznych, pochodzące z czterech źródeł, są słabo zmineralizowane, fluorkowo – krzemowe, silnie zasadowe i występują w bardzo różnych temperaturach – stąd historyczny rodowód nazwy miejscowości.
Uzdrowisko świadczy usługi lecznicze w formie: 1. stacjonarnie, na bazie 5 pawilonów szpitalno-sanatoryjnych dla dorosłych oraz jednego pawilonu dla dzieci (łącznie dysponuje 530 miejscami) 2. ambulatoryjnie, poprzez Specjalistyczną Przychodnię Lecznictwa Uzdrowiskowego przy wykorzystaniu bazy zabiegowej Zakładu Przyrodoleczniczego, dysponującego 34 różnorodnymi zabiegami z zakresu balneoterapii, peloidoterapii, krenoterapii, hydroterapii, kinezyterapii, fizykoterapii, lecząc schorzenia: – układu ruchu, w tym reumatologia, neurologia, ortopedia, osteoporoza, – układu moczowego, w tym nefrologia, urologia, – okulistyczne
Skuteczne leczenie balneologiczne w wymienionych schorzeniach umożliwiają występujące w Cieplicach wody termalne oraz borowiny. Cieplickie złoża wód termalnych, fluorkowo-krzemowych, hypotonicznych, słabo zmineralizowanych, zasadowych, jako jedyne w Polsce posiadają temperaturę dochodzącą do 90 st. C.
Profile lecznicze:
NARZĄD RUCHU – reumatologia: choroby stawów i zbliżone zaburzenia, choroby kręgosłupa, choroby reumatoidalne, choroby kości, choroby chrząstki i nabyte zniekształcenia układu mięśniowo- kostnego, – stany pourazowe, ortopedia: złamania kręgosłupa i kości tułowia, złamania kończyny górnej i dolnej, późne następstwa urazów, – neurologia: choroby obwodowego układu nerwowego, porażenia połowiczne, inne zespoły porażenne – osteoporoza
UKŁAD MOCZOWY – urologia: kamica nerki i moczowodu, kamica dolnego odcinka układu moczowego bez cech zastoju, zapalenie pęcherza moczowego, przewlekłe zapalenie gruczołu krokowego, stan po operacyjnym leczeniu kamicy nerkowej i moczowodowej, stany po ESWL i PCNL – nefrologia: przewlekłe kłębkowe zapalenie nerek, przewlekłe, odmiedniczkowe zapalenie nerek, gruczolak gruczołu krokowego
OKULISTYKA wskazania dla dorosłych: – przewlekłe zapalenie spojówek i brzegów powiek, – nawracające zapalenie nadtwardówki i twardówki, – pozapalne zmiany rogówki, zespół „suchego oka”, – przewlekłe zapalenie błony naczyniowej (od ostrego zapalenia winni upłynąć min. 4-6 tygodni), – stany po operacjach przeciwjaskrowych i operacjach usunięcia zaćmy (po upływie 4-6 tygodni), – nieustępujące podrażnienia gałki ocznej po zabiegach operacyjnych (po upływie 4-6 tygodni), – degeneracje tylnego odcinka gałki ocznej, wymagające rozszerzenia siatkówki i naczyniówki, – wczesne stadium zaników nerwów wzrokowych, – jaskra z uregulowanym ciśnieniem śródgałkowym, degeneratio pigmentosa, wskazania dla dzieci: – przewlekłe zapalenie spojówek – stany zapalne rogówki i zespół „suchego oka” – przewlekłe zapalenie błony naczyniowej – degeneratio pigmentosa
Informacja turystyczna w Cieplicach: tel. 75 75 58 844, tel./fax.: 75 75 58 845
Powiązane artykuły:
Muzeum Miejskie Dom Gerharta Hauptmanna mieści się w Jagniątkowie (dawniej Agnetendorf), w 1997 r. włączonym w granice miasta Jelenia Góra. Placówka zajmuje willę niemieckiego pisarza i laureata nagrody Nobla w 1912 r.
Zapraszamy na 3 dni wypełnione japońską sztuką, kulturą i tradycja do malowniczo położonego ogrodu japońskiego Mała Japonia w Przesiece.
Kolorowy park gigantów powiększonych przez szalonego chemika Olo, potomka karkonoskich zielarzy. W wyniku wielu eksperymentów, wynalazł on formułę pozwalającą powiększać żywe organizmy.
Kopalnia Podgórze to miejsce, w którym historia, nauka oraz ciekawostki z dawnych lat pozwolą Państwu przeniknąć do skrzętnie skrywanej historii PRL-u. Przewodnicy sięgają do tradycji, faktów z przeszłości i opowieści naszych dziadków.
W muzeum można zobaczyć wiele zbiorów związanych z kulturą i historią Karkonoszy, pogranicza śląsko-czeskiego czy Dolnego Śląska, jednak najcenniejsza jest największa w Polsce kolekcja szkła artystycznego, która wzbudza szerokie zainteresowanie w całej Europie.
Lake Hill Resort & SPA to nowoczesny czterogwiazdkowy hotel łączący wyjątkową architekturę oraz stylowe wnętrza.
Założenie pałacowe w Wojanowie sięga XVII wieku. Do XIX wieku stał się najbardziej okazałym i największym zespołem pałacowym w Kotlinie Jeleniogórskiej. Od 2007 roku w zespole pałacowym działa centrum konferencyjno-wypoczynkowe.
28 kwietnia 2023 r. Karkonoski Park Narodowy otworzył Centrum Przyrodniczo-Edukacyjne w Jeleniej Górze dla zwiedzających. Największą atrakcję stanowią dwie wystawy stałe „Klimatyczne Karkonosze” oraz „Pałac Sobieszów”.