fot. User:Merlin / CC BY-SA (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/)

Usytuowanie na trasie głównego szlaku między Wrocławiem a Wielkopolską sprawiało, że od początku swojego istnienia na początku XII w. Milicz pełnił w okolicy funkcję ośrodka handlowego, będąc jednocześnie siedzibą kasztelanii. Rozwój grodu, który w połowie następnego stulecia (1245) uzyskał prawa miejskie, był przez wiele lat ściśle związany ze śląską gałęzią rodu Piastów – najpierw stanowił własność Bolesława Wysokiego, następnie zaś kolejnych książąt Henryków: Pobożnego, Białego, Probusa, Grubego, Głogowczyka oraz Wiernego; ostatni Piastowie z dynastii oleśnickiej rządzili w Miliczu do 1492 roku. Później Milicz dzielił losy polityczne całego Śląska, przechodząc pod panowanie Pruskie w połowie XVIII w.

W samym Miliczu do dziś zachowały się rozmaite ślady jego bogatej przeszłości. Znajdziemy tutaj zatem rynek z zabytkowymi kamienicami, dawny ewangelicki kościół św. Krzyża z 1714 roku (jeden z tzw. kościołów łaski), obecnie świątynię katolicką pw. św. Andrzeja Boboli, XIX-wieczny kościół św. Anny oraz klasycystyczny pałac z końca XVIII w. z ogrodem w stylu angielskim, wykonane na życzenie Joachima Karola Maltzana (przedstawiciela rodu arystokratycznego związanego z miastem od 1590 roku aż do końca II wojny światowej).

Jeszcze do niedawna z krajobrazem okolic Stawów Milickich nieodłącznie kojarzyła się Wrocławska Kolej Dojazdowa, linia kolei wąskotorowej łączącej Wrocław z Ligotą Piękną, Trzebnicą i Prusicami; na dwóch dawnych stacjach w Miliczu (Milicz Wąskotorowy i Milicz Zamek) wystawione zostały jako eksponaty składy pociągów jeżdżących niegdyś na trasie, w pobliżu zaś niedawno otwarto nawiązującą do tradycji WKD linię wąskotorowej kolei parkowej w Krośnicach. Dzisiaj najlepiej poznawać region na rowerze, korzystając z sieci szlaków turystycznych (co ciekawe, jeden z nich, obejmujący odcinek o długości 20 km, prowadzi właśnie trasą dawnej kolejki), lub kajakiem, podziwiając naturalne piękno Doliny Baryczy od strony wody.