Powstała na miejscu poprzedniego kościoła, który trzeba było rozebrać w 1714 roku, w zaledwie trzy lata po zakończeniu budowy, ze względu na jego zły stan architektoniczny. Początki kultu maryjnego w Wambierzycach sięgają jednak znacznie dalej w przeszłość. W XII w. na wzniesieniu, na którym mieści się obecnie sanktuarium, umieszczona została figurka Matki Boskiej. Pielgrzymi zaczęli przybywać do Wambierzyc po uzdrowieniu, jakiego doznać miał przy niej pewien niewidomy mężczyzna, znany ze źródeł historycznych jako Jan z Raszewa. Do wnętrza sanktuarium, zachwycającego imponującą, wysoką na ponad 52 metry renesansową fasadą, prowadzą trzy ciągu kamiennych schodów. Ołtarz główny, podobnie jak bogato zdobionaambona (strukturą i kompozycją odsyłająca do hymnu Magnificat), jest dziełem Karla Sebastiana Flackera, rzeźbiarza pochodzącego z Wiednia, lecz przez większość część swego życia związanego z Kłodzkiem. W centrum ołtarza głównego znajduje się cudowna rzeźba z końca XIV w., przedstawiająca Madonnę z Dzieciątkiem w otoczeniu dwóch aniołów. W czasie ceremonii prowadzonej w 1980 roku przez kardynała Stefana Wyszyńskiego dokonano koronacji figurki Matki Boskiej oraz nadano jej tytuł Wambierzyckiej Królowej Rodzin. Obecnie Sanktuarium w Wambierzycach znajduje się pod opieką franciszkanów z prowincji św. Jadwigi.