Możliwość odmiennych rozwiązań, a tym samym narastanie wokół Ślęży wielu hipotez i polemik, spowodowana jest brakiem podstawy źródłowej. Dlatego Ślęża nie doczekała się całościowego opracowania aż do 1938 r., a i wtedy miało ono raczej charakter popularny.

Zresztą nie zawsze były to badania uczciwe. W okresie hitlerowskim niemieccy archeolodzy – nawet czołowi – próbowali na przykładzie Ślęży wykazać zasługi czynnika germańskiego w rozwoju gospodarczym i kulturalnym Śląska, zanim dostał się on w posiadanie plemion słowiańskich – pisze Wacław Kota w “Tajemnicach Góry Ślęży”. Nie znaczy to, że badania niemieckich naukowców należy w całości odrzucić. To im zawdzięczamy choćby odkrycie tzw. barana jordanowskiego, czyli glinianej figurki barana z 3600-3100 lat przed Chrystusem, a więc starszej od piramid egipskich. Znaleźli ją w 1925 r.  podczas wykopalisk w rejonie Jordanowa Śląskiego. Po 1945 r. baran jordanowski awansował – stał się symbolem archeologii dolnośląskiej i trafił do herbu gminy Jordanów Śląskich (jedna z gmin w rejonie Masywu Ślęży). Obecnie przechowywany jest w zbiorach wrocławskiego Muzeum Archeologicznego.