Ta strona używa ciasteczek (ang. cookies). Jeżeli nie wyrażasz na to zgody, opuść tę stronę.
Akceptuję Polityka prywatności

Wielki Szyszak

Na drugi najwyższy szczyt polskich Karkonoszy, z którego rozciąga się widok m.in. na Śnieżkę, nie prowadzi obecnie żaden znakowany szlak turystyczny, choć zimą – ze względu na zagrożenie lawinowe – to właśnie wypłaszczonym wierzchołkiem Wielkiego Szyszaka prowadzi trasa Głównego Szlaku Sudeckiego.

fot. Jacek Halicki / CC BY-SA

Położony w zachodniej części Śląskiego Grzbietu granitowy szczyt, który wznosi się na wysokość 1509 m n.p.m., dobrze widać z trawersującej szczyt trasy karkonoską granią za Łabskim Szczytem i Śnieżnymi Kotłami. Na szczyt można dostać się m.in. od strony wschodniej (z Czarnej Przełęczy), wchodząc na wyłożoną kamiennymi płytamiścieżkę, ufundowaną przez arystokratyczną rodzinę Schaffgotschów, by niedługo później znaleźć się na Wielkim Szyszaku. Albo Wysokim Kole – zresztą to właśnie nazwa przysporzyć może większych kłopotów niż samo wejście na szczyt. Zmian z Wysokiego Koła na Wielki Szyszak i dawnego Wielkiego Szyszaka na obecny Śmielec, jakich dokonano po 1945 roku, nie uwzględniają ani czeskie, ani niemieckie mapy. I tak to właśnie Śmielec – następny ze szczytów na trasie Głównym Grzbietem Karkonoszy – pojawia się w nich kolejno jako Velky Šišak i Große Sturmhaube, a Wielki Szyszak występuje jako Vysoké Kolo i Hohe Rand. Pomijając jednak kwestie natury językowej, największą atrakcją szczytu są pozostałości poułożonej z kamieni piramidzie, na której niegdyś siedział orzeł – pomniku cesarza Wilhelma I, który wystawiono mu w 1888 roku w podzięce za zjednoczenie krajów niemieckich.