Legenda głosi, że czasami, w księżycową jasną noc, zobaczyć można ducha jednego z rycerzy, który stracił życie, próbując w pełnym rynsztunku konno objechać zamek, by zdobyć rękę pięknej i bezwzględnej księżniczki Kunegundy. Mowa tu o kamiennym zamku na szczycie trudno dostępnej, skalistej góry Chojnik. Budowla, powstała z rozkazu Bolesława Łysego Rogatka, pierwotnie miała być dworem myśliwskim, lecz około 1355 roku, za panowania Bolka II, została zastąpiona warownią. Zamek zwraca uwagę zarówno pieszych, podążających w wyższe partie gór, jak i przypadkowych przejezdnych, zmierzających w kierunku Jeleniej Góry. Twierdza, nawet jak na owe czasy, miała raczej niewielkie rozmiary, chociaż ze względu na położenie w górzystym terenie była niezwykle trudna do zdobycia. Po śmierci Bolka II wdowa po nim przekazała zamek Gutsche Schaffowi. W rękach śląskiego rodu zamek pozostał do końca, tj. do 31 sierpnia 1675 roku, kiedy spłonął od uderzenia pioruna. Schaffgotschowie przenieśli wówczas swą rodową siedzibę do Cieplic, a opuszczona warownia popadła w ruinę. W 1822 roku w zamku zostało utworzone schronisko, które działa do dziś. W ruinach można oglądać pozostałości części mieszkalnej, potężną okrągłą wieżę oraz mury obronne. Odrębną atrakcję stanowią rycerskie turnieje „O Złoty Bełt Chojnika”, które we wrześniu przyciągają zwłaszcza rodziny z dziećmi.