Zajmuje całą pierzeję rynku, czyli serca miasta. Jest udostępniany do zwiedzania, a zobaczyć można tutaj m.in. wieżę zwaną Czarną. Tylko ona przetrwała z pierwszego zamku, wzniesionego w 1370 r., który uległ zniszczeniu w czasie wojen husyckich.

W latach 1580-1590 rodzina von Tschirnhaus w jego miejscu zbudowała renesansowy dwór, który w latach 1686-1695 powiększono o część barokową (zbudowano dwa nowe skrzydła). Pracami kierował Jacobo Carove, wybitny architekt włoskiego pochodzenia. W wyniku barokowej przebudowy powstało założenie złożone z dwóch części. Główna, najstarsza część, to dawny wieloboczny, trzykondygnacyjny, nakryty łamanym dachem dwór renesansowy z małym dziedzińcem pośrodku, w rogu którego stoi Czarna Wieża z galerią widokową u góry.

Wejście do reprezentacyjnego skrzydła frontowego znajduje się od strony rynku. To istny architektoniczny teatr. Aby wejść do środka, przybywający tu goście musieli minąć najpierw dwie ukośne furty, następnie dwie kamienne figury – personifikacje Wiary i Sprawiedliwości, potem wkroczyć na kamienny most przerzucony nad suchą fosą i dopiero wówczas mogli stanąć przed bramą wjazdową ozdobioną portalami. W środku ze sklepionej sieni na piętro prowadzą paradne schody. W tej części rezydencji znajduje się m.in. sala balowa, w której zachowały się oryginalne kominki i piece kaflowe. Do obu części zamku – renesansowej i barokowej – przylega paradny dziedziniec wewnętrzny zamknięty od strony zachodniej murem kurtynowym z bramami o arkadowym prześwicie z datą 1580 w kluczu, zwieńczoną kamiennymi wazonami i popiersiami cezarów. Wielką ozdobą dziedzińca są też podcienia arkadowe, zachowane w skrzydle wschodnim. W 1778 r. zamek połączony został ze stojącym obok niego kościołem krytym piętrowym krużgankiem, obecnie zamurowanym.

Od 1653 r. aż do 1945 r. zamek był własnością hrabiowskiej rodziny von Althan.

Aktywnie

Dla zdrowia

Dziedzictwo

Na łonie natury

Galeria