Ta strona używa ciasteczek (ang. cookies). Jeżeli nie wyrażasz na to zgody, opuść tę stronę.
Akceptuję Polityka prywatności

Kamieniec Ząbkowicki

Kamieniec Ząbkowicki to malownicza miejscowość położona w południowo – wschodniej części województwa dolnośląskiego. Niedaleka odległość od pasm Gór Złotych i Gór Bardzkich czyni z niej doskonałe miejsce wypadowe na weekend. Sezon w gminie trwa cały rok, gdyż oprócz gór znajdują się tutaj liczne zabytki architektoniczne i sakralne.

KOŚCIÓŁ POEWANGELICKI

ZWANY OBECNIE „CZERWONYM KOŚCIÓŁKIEM”

 

Wybudowany w roku 1885 kościół pw. Trójcy Świętej stanowi część założenia pałacowo-parkowego. Dawniej na jego wyposażeniu znajdowały się nie tylko zegar, trzy dzwony oraz organy, ale również instalacje – centralnego ogrzewania i elektryczna. W 1945 roku obiekt został zdewastowany, a wartościowe elementy wyposażenia wywieziono. Obecnie, po przeprowadzeniu w nim prac remontowo-odtworzeniowych, w budynku organizowane są cykliczne wystawy oraz koncerty.

 

 

ZESPÓŁ PAŁACOWO-PARKOWY

REZYDENCJA MARIANNY ORAŃSKIEJ

 

Pałac w Kamieńcu Ząbkowickim to perła architektoniczna Dolnego Śląska i najlepszy przykład architektury neogotyckiej. Został wybudowany w drugiej połowie XIX wieku z inicjatywy królewny Marianny Orańskiej (1810 – 1883) na podstawie wstępnego projektu architekta Karla Schinkla, po którego śmierci realizację planów przejął jego uczeń – młody architekt Ferdynand Martius.

 

Kamień węgielny pod budowę pałacu położono 15 października 1838 roku, a 20 kwietnia 1839 roku rozpoczęto prace przy wznoszeniu rezydencji. Królewna Marianna stale ingerowała w projekt pałacu, zmieniając najdrobniejsze detale.

 

W pałacu znajdowało się ponad 100 większych i mniejszych pomieszczeń, kaplica pałacowa oraz dwie potężne sale. Jedną z nich, najbardziej reprezentacyjną, tak zwaną jadalnię, zdobiły dwa ogromne freski: Wesele w Kanie oraz Uczta Baltazara.

 

Budowę pałacu zakończono w 33 lata od jej rozpoczęcia – 8 maja 1872 roku, jednakże drobne prace przy obiekcie, jak również meblowanie wnętrz, trwały aż do 1902 roku.

 

Po II wojnie światowej zabytkowy pałac został zdewastowany i rozkradziony, a to, co z niego zostało, strawił pożar, który wybuchł 22 stycznia 1946 roku. W 1986 roku obiekt został wydzierżawiony osobie prywatnej na 40 lat. W roku 2012 Gmina odzyskała obiekt, a następnie w krótkim czasie przystąpiła do jego odbudowy. Dzięki rozlicznym inwestycjom, które umożliwiły przeprowadzenie prac porządkowych i remontowo-konserwatorskich, obiekt nabrał nowego blasku i od maja 2013 roku jest już udostępniony do zwiedzania turystów.

 

 

KOŚCIÓŁ POKLASZTORNY

P.W. WNIEBOWZIĘCIA NMP I ŚW. JAKUBA STARSZEGO

 

Budowę pierwszego kościoła rozpoczęto pod koniec XIII wieku w stylu gotyckim. Pod koniec XVII wieku zdecydowano o przebudowie kościoła na styl barokowy. Centralnym punktem kamienieckiej świątyni jest wielokondygnacyjny ołtarz główny wykonany z polichromowanego drewna sosnowego.

 

ZESPÓŁ POKLASZTORNY

 

Pierwszy budynek klasztorny powstał w średniowieczu, tworząc charakterystyczny czworobok z wirydarzem, wokół którego wzniesiono krużganki. Na terenie klasztoru znajdowały się warsztaty rzemieślnicze, młyn, browar, kuźnia oraz piekarnia. W drugiej połowie XVII wieku dokonano przebudowy klasztoru w stylu barokowym. Wtedy też wzniesiono istniejący do dziś pałac opacki, w którym od roku 1992 swoją siedzibę ma Oddział Archiwum Państwowego we Wrocławiu.

 

KAMIENIECKA IZBA PAMIĄTEK

 

Powstała w 2002 roku z inicjatywy Towarzystwa Miłośników Ziemi Kamienieckiej. W dwóch salach wystawowych zobaczyć można eksponaty archeologiczne, etnograficzne oraz szaty i sprzęty liturgiczne.

KALENDARIUM HISTORYCZNE

1096 – pierwsza wzmianka o Kamieńcu w Kronice Kosmasa.

1210 – powstanie na terenie Kamieńca opactwa augustianów z Wrocławia.

1247 – usunięcie augustianów z Kamieńca przez biskupa wrocławskiego Tomasza I.

1248 – przybycie do Kamieńca cystersów z Lubiąża.

1290 – panowanie nad Kamieńcem przejmuje księstwo świdnicko-jaworskie.

1300 – 1350 – budowa gotyckiego kompleksu klasztornego.

1322 – Kamieniec przechodzi pod panowanie księstwa ziębickiego.

1388 – zakończenie budowy głównej bryły klasztoru.

1426 – 1428 – wojny husyckie obejmują także Śląsk. Husyci napadają, pustoszą i podpalają klasztor, zabijając przy tym wielu zakonników.

1434 – konwent powraca z wygnania. Odbudowa opactwa.

1496 – kolejna klęska powodziowa na terenie klasztoru.

1501 – powódź niszczy część murów klasztornych.

1524 – pożar prawie całkowicie niszczy klasztor. Odbudowa następuje bardzo wolno.

1618 – 1648 – okres wojny trzydziestoletniej. Kolejny upadek klasztoru.

1681 – 1702 – rozpoczyna się dla klasztoru okres rozkwitu. W jego efekcie szybko powiększa się kompleks budynków i zbudowanych zostaje kilka nowych kościołów parafialnych w tylu barokowym.

1742 – wybór opata Tobiasza Stuche. Prace przy rozbudowie klasztoru i rozrzutny tryb życia mnichów prowadzą do poważnych kłopotów finansowych.

1763 – w wyniku wojny siedmioletniej król Prus Fryderyk II przejmuje w posiadanie większą część Śląska.

1783 – kolejna powódź – Nysa Kłodzka zalewa klasztor.

1810 – z wyborem Placidiusa Hoffmanna na 53. opata kończy się czas zakonu cystersów w Kamieńcu.

1810 – dekret sekularyzacyjny. Likwidacja klasztoru.

1812 – księżniczka Fryderyka Luiza Wilhelmina Orańska kupuje posiadłości klasztorne Kamieńca i Henrykowa.

1817 – pożar klasztoru. Nawa poprzeczna, sala kapituły i refektarz spłonęły doszczętnie. W kościele najbardziej ucierpiało prezbiterium. Zachowały się jedynie skrzydło klauzury i część skrzydła zachodniego. Średniowieczny krużganek został odcięty od reszty budynków.

1837 – śmierć królowej Niderlandów Fryderyki. Po podziale spadku najmłodsza córka Marianna Orańska przejmuje w posiadanie dobra kamienieckie.

1838 – 1873 – budowa pałacu – letniej rezydencji królewny Marianny Orańskiej.

1875 – położenie kamienia węgielnego pod protestancki kościół parafialny.

1880 – wybudowanie dworca kolejowego.

1885 – poświęcenie protestanckiego kościoła parafialnego. W tym czasie Kamieniec liczy 935 mieszkańców.

1940 – ostatni potomek Hohenzollernów z linii Albrechta, książę Fryderyk Henryk Pruski umiera w Kamieńcu. Pochowano go w mauzoleum parku. Spadkobiercą jest książę Waldemar Pruski.

1945 – Armia Czerwona zajmuje Kamieniec Ząbkowicki. Około 2000 żołnierzy zostaje zakwaterowanych w pałacu i w prałatówce. Wynikiem tego jest grabież i dewastacja pałacu oraz części pałacowego wyposażenia.

1946 – pożar pałacu.

1986 – wydzierżawienie pałacu osobie prywatnej na 40 lat.

2012 – powrót pałacu pod bezpośredni zarząd Gminy Kamieniec Ząbkowicki. Dzięki inwestycjom Gminy obiekt nabiera nowego blasku, a jego dawne piękno zostaje na nowo odkryte.

2013 – udostępnienie pałacu do zwiedzania dla turystów.

 

Zobacz więcej:

Zamek Świny

Dziś Zamek Świny jest własnością Zamku Świny sp. z o. o. Obecnie prowadzone są prace konserwatorskie oraz budowlane. Mają one za zadanie przywrócić obiektowi jego dawny blask. Właścicielom zależy, by stopniowo udostępniać obiekt do zwiedzenia oraz organizować tu wystawy i inne kulturalne wydarzenia.

Zamek Wleń (Lenno)

Ruiny, które pamiętają najazd Mongołów. Jedna z ważniejszych, piastowskich warowni na Dolnym Śląsku.

Zamek Czocha

Zamek, który nie istniał

Zamek Kliczków

Francuski elegant