Powołana do życia w grudniu 1975 roku Lista światowego dziedzictwa kulturowego i przyrodniczego UNESCO obejmuje już ponad 1050 obiektów o wyjątkowej wartości historycznej i naturalnej dla całej ludzkości. W samej tylko Polsce znajduje się ponad 15 miejsc, których ochrona i przekazanie przyszłym pokoleniom UNESCO uznało za szczególnie istotne. Na liście znalazły się m.in. Stare Miasto w Krakowie, Zamek Krzyżacki w Malborku, Puszcza Białowieska, kopalnie soli w Wieliczce i Bochni oraz dwa zabytki z Dolnego Śląska – kościoły pokoju w Świdnicy i Jaworze oraz Hala Stulecia we Wrocławiu (na liście UNESCO umieszczone kolejno w 2001 i 2006 roku).

Ewangelickie kościoły w Świdnicy i Jaworze, wybudowane po zawarciu pokoju westfalskiego, kończącego wojnę trzydziestoletnią, to największe drewniane budowle religijne w całej Europie, a ich bogato zdobione wnętrza stanowią niezwykły przykład barokowej architektury sakralnej. O unikatowości kościołów pokoju w skali światowej świadczy między innymi to, że do ich budowy, która nie mogła trwać dłużej niż rok, użyto jedynie materiałów nietrwałych (drewna, gliny, piasku i słomy) – taki był warunek, pod jakim katolicki cesarz zgodził się na ich wzniesienie, oraz przyczyna niezachowania się do naszych czasów świątyni głogowskiej, którą w 1758 strawił ogień.

fot By Jar.ciurus (Own work) [CC BY-SA 3.0 pl (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/pl/deed.en)], via Wikimedia Commons

Hala Stulecia – zaprojektowana przez Maxa Berga – nie bez powodu rościć sobie może pretensje do miana perły modernizmu. Budowlę wzniesiono w błyskawicznym tempie (prace od momentu przygotowania terenu i wylania fundamentów trwały zaledwie 14 miesięcy), a do wykonania konstrukcji charakterystycznej kopuły (wówczas największej na świecie) posłużyły budowniczym materiały najwyższej jakości, w tym nowoczesny żelbet. Odważny, minimalistyczny projekt Berga, który z rozmysłem zrezygnował z elementów ozdobnych, do dziś budzi wśród zwiedzających powszechny podziw.