Przeniesienie Świątyni Wang do Karpacza

Świątynia Wang, wzniesiona w XII wieku (inne źródła mówią o przełomie XII i XIII), została wylicytowana na aukcji przez króla pruskiego Fryderyka Wilhelma IV. Pierwotnie budowla miała stać się jedną z atrakcji Muzeum Królewskiego w Berlinie, dokąd po uprzednim rozłożeniu na części przewieziono ją z miejscowości Vang w południowej Norwegii. Król ze swojego pomysłu zrezygnował, szczęśliwie jednak ten zabytkowy kościółek, wykonany w całości z drewna z sosny norweskiej, bez użycia gwoździ, został na nowo wzniesiony na zboczu Czarnej Góry w Karkonoszach. Decyzja o przeniesieniu świątyni do Karpacza została przez monarchę podjęta dzięki namowom ze strony hrabiny Fryderyki von Reden, mecenas sztuki, pochowanej po śmierci w pobliskim Bukowcu.

Trudności rekonstrukcji i zachowanie stylu

Powtórna budowa wymagała jednakże rekonstrukcji bardzo wielu elementów, które albo nie zniosły trudów tak dalekiej podróży, albo – tak przynajmniej twierdził architekt kierujący budową – w ogóle nie zostały przywiezione w transportowanych z Norwegii ładunkach. Pomimo problemów udało się zachować charakterystyczne cechy stylu architektonicznego, w jakim wzniesiona była świątynia z Vang – na poszczególnych częściach kościoła dopatrzyć się można zatem nie tylko znaków pisma runicznego, ale również twarzy Wikingów i przedstawień znanych z mitologii nordyckiej smoków. A wszystko w niezwykłej – zarówno latem, jak zimą – scenerii, w jednej z dwóch tego typu świątyń znajdujących się poza Norwegią, w samym sercu Karkonoszy.

Możliwość zwiedzania Świątyni Wang uzależniona jest od kalendarza liturgicznego.

Actively

For your health

Heritage

Out in nature

Gallery